Sukienkowo

Jestem i szyję... tylko nie bardzo mam czas na fotografowanie i z tego wynikają dłuzsze przerwy w pisaniu na blogu :) Co prawda nie uszyłam rzadnej nowej laleczki, ale powstał komplet do kuchni - pokrowce na krzesła, obrus i zasłonka.

A ostatnio rozkręciłam się z ubrankami dla Nataszki :) I właśnie je zaprezentuje dzisiaj :) Póki co dwie sukieneczki.

Pierwsza jest rozszerzana od samej góry i mała ją uwielbia, bo się ładnie kręci :D Ale czy jest jakaś dziewczynka, która nie lubi tego typu sukienek i spódniczek? :) Pamiętam, ze jak byłam dzieckiem, to były bardzo modne (i wcale nie tylko w modzie dziecięcej :D )

Druga sukienka miała być tuniczką bądź sukienka do kolan, ale "modelka" zazyczyła sobie suknię długą do ziemi, no i nie miałam juz nic do gadania :D Ale i tak pójdzie do skrócenia, tylko dam córci jeszcze troche czasu, co by się nacieszyła tą długością :D

A teraz siedzę i wybieram kolor materiału na nową sukieneczkę :) Na dniach napewno ją pokazę. W planach mam równiez uszycie spodenek, więc napewno nie będę siedziała bezczynnie :)

Pozdrawiam serdecznie tych, którzy jeszcze do mnie zaglądają i uciekam do dalszej pracy :)

Po długiej przerwie...

... po naprawdę długiej przerwie, chciałabym podjąć próbę powrotu do blogosfery :) Nie wiem, czy mi się uda, bo systematyczność nigdy nie była moją mocną stroną, a jakby nie patrzeć jest to jednak podstawa w prowadzeniu bloga :) Mam też zamiar pogodzić się z maszyną, gdyż ostatnio trochę ją zaniedbałam. Tzn szyłam co nieco, ale to raczej z "konieczności", bo to koleżanka przyniosła sukienkę do przerobienia, to obrus ktoś zamówił, to córcia wyrosła ze spódniczek... i takie tam :) Często jednak zerkałam z tęsknotą w kierunku maszyny, nie mogąc jednak przełamać się w sobie żeby wziąć się za szycie... dlaczego, skoro tak lubię tworzyć "coś" z niczego?? ;) Miałam pewien plan, bardzo ambitny plan, oczywiście związany z moim zamiłowaniem do szycia... ktoś jednak na samym starcie stwierdził, że nie poradzę sobie z jego realizacją (pozwole sobie pominąć szczegóły :/ ) i zamknął mi drzwi, którymi chciałam wejść... wiem, że gdy zamykają się drzwi, to powinnać pchać się oknem, ale... poczułam się, jakby ktoś spuścił ze mnie powietrze - dosłownie wszystkie chęci do jakiegokolwiek działania w tym danym kierunku ze mnie uszły... przestałam nawet spoglądać w kierunku maszyny, jakby to ona była czemuś winna... uciekła gdzieś cała motywacja do pracy... choć wielokrotnie z bólem w sercu (bo przecież zawsze kochałam to, co robiłam) podziwiałam piękne blogi szyjących dziewczyn, to jednak ciągle brakowało mi motywacji, aby podjąć próbę powrotu... skąd ją teraz wzięłam?? Otóż nie wzięłam :D Nadal jest mi ciężko się przełamać i wbrew sobie zasiąść do materiałów. Jednak mimo to chcę spróbować przegnać całe to zniechęcenie i pesymizm, który gdzieś się we mnie zakorzenił... czy dam radę?? Nie mam pojęcia :) Ale motywacją dla mnie ma być właśnie ten blog. Chcę w miarę regularnie - codziennie lub w odstępach kilku dni pojawiać się tutaj i pokazywać, co nowego uszyłam, choćby nawet miał to być jakiś drobiazg, choćby nawet nikt nie czytał moich postów - będę sie starała ze wszystkich sił być w tym systematyczna.

I tak na dobry poczatek kilka lalek... nie są to co prawda wytwory ostatnich dni, gdyż powstały około miesiąc temu, ale najważniejszy jest piewrszy krok... robię go właśnie w tym momencie, a wiadomo, że gdy sie zrobiło pierwszy krok, to trzeba iśc dalej, do przodu...

Znów zima??

Niepamiętam takiego maja!! Zimą nie udało nam sie zrobić ani jednego bałwana, bo snieg zupełnie nie chciał się kleić, więc w maju nadrobiłyśmy i powstały aż dwa :D A oto jeden z nich.


Te z kwiatków, które się nie obsypały od śniegu - niezniszczalne szafirki, moje kochane miniaturowe narcyzy i funkie



W planach na dzisiaj mieliśmy koszenie trawnika... no niestety byliśmy zmuszeni zmienić plany :)


I moja aronia, która juz tak pieknie zakwitła. Mam nadzieję, ze ta anomalia pogodowa jej nie zaszkodzi i będzie miała w tym roku owoce, bo pokochałam dzem z aronii.


Pozdrawiam Was serdecznie i mam nadzieję, ze macie lepszą pogodę niz ja :)

Domek :)

Z zamiarem zrobienia domku z pudła dla Nataszki nosiłam się juz od zeszłego roku. W końcu się udało!! :)

Wystarczyło pudło od zmywarki, troszkę farby, dwa pedzle i dziadek do pomocy przy wycinaniu :)

Efekt może nie jest powalający, ale moja trzylatka jest bardzo zadowolona. W okienkach zawisną jeszcze firanki.

Znając możliwości mojego dziecka przypuszczam, że domek nie przetrwa dłuzej jak tydzień, ale nawet jeśli, to i tak było warto :)